BOEKTIP

Van alle tentoonstellingen die onze Hoofd Programmering Akkerym Doevendans de afgelopen tijd bezocht, was er één tentoonstelling waarbij de catalogus ook veel indruk maakte: de catalogus bij de tentoonstelling 'Vergeet me niet' in het Rijksmuseum Amsterdam. Akkerym legt u graag uit waarom!

De tentoonstellingscatalogus van de Rijksmuseum-tentoonstelling 'Vergeet me niet' is niet alleen om door te bladeren. Ik heb het met veel plezier gelezen, niet alleen interessant voor liefhebbers van de renaissance, maar voor een breed publiek. Het aansprekende thema, 'Hoe wil je herinnerd worden?' spreekt voor mij tot de verbeelding. Het zet me aan het denken, tegenwoordig hebben we natuurlijk vele foto’s van onszelf, waarbij we meestal goed nadenken over hoe we erop willen staan: toch even een ander truitje, kam door het haar. Dat dit vroeger niet anders was, vond ik een prettig inzicht.

Het boek biedt natuurlijk ook een prachtig tijdsbeeld van de renaissance. Wat vond men toen belangrijk? Machtige mensen droegen een oorlogstenue, daardoor herkennen wij ze ook nu nog meteen als machtig. Status laten zien op je schilderij was niet altijd bon ton, mijn persoonlijk favoriet van de tentoonstelling en mooi beschreven in het boek zijn daarom de schilderijen van Guillaume Scrots. Hij schilderde aartshertog Maximiliaan II en aartshertog Ferdinand II op jonge leeftijd. Op het eerste gezicht niet al te opvallend gekleed, maar het raffinement zit hem in de rafels aan de mouwen! De stof was gesneden en niet afgewerkt, zo kwetsbaar dat het zeer behoedzaam gedragen moest worden, en dat kon alleen door mensen van de hogere klassen. Het is even wennen aan de bladspiegel, maar dan leest het boek heerlijk weg!

OVER HET BOEK

Rond 1500 bloeit de portretkunst als nooit tevoren. In talloze Europese steden vervaardigden grote renaissancekunstenaars als Hans Holbein II, Albrecht Dürer, Hans Memling en Antonello da Messina levensechte portretten op het hoogste artistieke niveau. Nieuw was dat niet alleen vorsten en aristocraten zich lieten vereeuwigen, maar ook een groeiende groep van machtige bankiers, rijke kooplieden en vermaarde geleerden. Nog steeds getuigen deze schilderijen, bustes, penningen, prenten en tekeningen van hun macht, status, ambities, vriendschappen en religieuze overtuigingen. Vergeet me niet belicht aan hand van internationale topstukken en verrassende onbekenden de persoonlijke verhalen van de geportretteerden. Hoe wilden zij herinnerd worden? Of het nu gaat om geliefden, een beroemdheid of een gelovige die een heilige vereert, de geportretteerde laat de beschouwer weten: ‘vergeet me niet’.