Mathilde Cohen Tervaert-Israëls ontpopte zich vanaf 1900 als een gedreven feministe. Als oprichtster van de afdeling Den Haag van Onderlinge Vrouwenbescherming bond zij de strijd aan tegen de dubbele moraal die voor mannen en vrouwen golden. Zij bekommerde zich daarbij vooral om het lot van ongehuwde moeders en prostituees. In die strijd richtte zij zich op het realiseren van volwaardig staatsburgerschap voor vrouwen door middel van het verwerven van kiesrecht en door politieke participatie.

Naast het presidentschap van de Nederlandsche Vereeniging van Staatsburgeressen was zij van 1924-1935 lid van Provinciale Staten van Zuid-Holland. In 1934, in de nadagen van haar feministische carrière, zag zij zich door het plotseling overlijden van haar broer Isaac Israels geplaatst voor de taak om diens atelier opruimen. Zij moest een passende bestemming vinden voor de daarin aanwezige omvangrijke collectie schilderijen, aquarellen en schetsboeken van Isaac envan haar vader Jozef Israëls. Dit resulteerde in grote schenkingen aan diverse musea in Nederland.

Haar bijdrage aan het Nederlandse kunstbezit werd evenmin als haar betekenis voor de strijd om vrouwenrechten eerder beschreven. Het levensverhaal van Mathilde Cohen Tervaert-Israëls onthult haar rol als feministe en hoedster van het erfgoed-Israëls.