Over Mick La Rock
Mick La Rock (Aileen Middel, Groningen, 1970) is een van Europa’s eerste en bekendste vrouwelijke graffitikunstenaars. Geïnspireerd door de traditionele graffitiletterstijl van de ‘New York School’ begon ze in 1983 met het schrijven van haar naam MICKEY. In de jaren 80 veroverde ze Nederland en in de jaren 90 en 2000 breidde ze haar gebied internationaal uit. In de jaren 90 en 00 woonde en werkte ze zowel in Amsterdam als in New York, waar ze meewerkte aan grote muurschilderingen en deel uitmaakte van de New Yorkse graffitiscène. Haar minimalistische tweedimensionale en driedimensionale werk vertoont invloeden van de brutalistische architectuur uit het midden van de 20e eeuw en abstracte kunst uit het begin van de 20e eeuw.

Mick La Rock over haar deelname aan Museum Murals
Ik vind het erg bijzonder om geselecteerd te zijn voor het project Museum Murals en de stad Groningen een kunstwerk te mogen geven dat past in de kleurrijke zeitgeist van nu, waarin murals worden gewaardeerd als kunststroming die mede is voortgekomen uit de graffiti van destijds.

Je hebt in de jaren 90 en daarna onder anderen in New York gewoond en gewerkt. Hoe was het toen om in die stad, waar de roots van graffiti liggen te werken?
Ik heb ontzettend mazzel gehad dat ik in de vroege jaren 90 naar New York kon gaan om mijn graffiti te maken. Ik leerde steeds meer graffitischrijvers kennen en met hen ging ik door heel New York om pieces (een vorm van graffiti die grote, uitgebreide en gedetailleerde letters omvat) te zetten. Het was een magische tijd. Ik voelde me thuis in New York: New York was Hip Hop en ik was Hip Hop. En als ik in New York ben, dan ben ik een New Yorker.
Na al die jaren besef ik hoe bijzonder het was dat ik in die tijd als Nederlandse graffitischrijver onderdeel kon zijn van de New Yorkse graffiti scene. Het heeft mij gevormd en ik ben dankbaar dat ik met zoveel bekende graffitikunstenaars heb kunnen werken en verven.

Welke invloed heeft dat (het zijn in New York) gehad op je latere werk?
Vooral in de eerste jaren dat ik af en aan in New York zat, heb ik mijn traditionele graffiti-stijl ontzettend goed kunnen ontwikkelen. De New Yorkse scene was erg inspirerend: ik zag daar het soort graffiti waar ik zoveel van hou en kon samenwerken met andere graffitikunstenaars. Maar het verblijven in New York gaf mij ook de mogelijkheid om mijn eigen graffiti te ontwikkelen richting een andere vorm. Dat kwam vooral omdat ik samen met Lady Pink werkte: ik zag hoe zij van graffiti haar werk had gemaakt en hoe die was ontwikkeld naar hedendaagse kunst. Zij moedigde mij aan om mijn kunstenaarschap na te jagen en niet alleen in de traditionele style writing graffiti te blijven. Ik kreeg veel kritiek op mijn nieuwe pieces vanuit de scene, maar die experimentele pieces waren de basis voor de deconstructie en abstractie die ik nu toepas in mijn hedendaagse werk.

Welke andere graffitikunstenaars vind je inspirerend?
Dat is lastig, want het zijn er heel veel! Als ik namen ga noemen, doe ik de kunstenaars die ik niet heb genoemd, maar die mij ook inspireren, echt tekort. Maar goed, here we go: ik ben nog altijd heel gek van alles wat uit New York kwam in de jaren 70, 80 en 90. Maar als het gaat om graffitikunstenaars die mij nu inspireren met betrekking tot mijn hedendaagse werk, dan zijn dat: Lady Pink, Delta, ZEDZ, Bond Truluv, Felipe Pantone, Musa, Sento, Noah, Pure, Jake, Atome, Neon, Scum, Kami, Ket, Pocho, SelOne, Blade, Zender, Math (RIP), Shoe, Mode2, Olivier Schimmel, Daim, Smash137, RosyOne, Blue Falkholt, José Parlá, Kaws, Reas en Reaze, Mellie, Shave, Mister, Swet, Reser, Sabe, Misc, Riser, Twice, Gear, Queen Andrea, Ick & Sher, TapsMoses, Os Gemeos, 1UP, and the list goes on…

Mick La Rock. Photo Credits Mr. Yoshi (Næstved 2022)

Nieuwsgierig geworden naar graffiti en street-art? Volg dan de Lezing Street art: Museum Murals!